Bu neyin beklemesidir bilemedim sevgili okuyan. Halbuki söyleyecek ve dinleyecek çok laf var. Ne zamandır aklımda fikirler cümleler var da işte kendi kendime konuşuyorum onu farkettim. Böyle bir yere varamazsın diyorsan doğrusun derim sana bir çay koyarım. Belki kek bile yaparım len. Sana neden kendi kendime konuştuğumu anlatırım. Saçmalama mal dersin, ağzına bir yapıştırırım o vakit. O yüzden benimle düzgün konuş.
Laflar diyordum, kafamın içinde bir deftere yazdığım. Gerektiği zaman değil de evde oturup düşününce aklıma gelirler. Hazır değil prematüre-cevap bir insanım. Şimdi oturup konuşmaya başlasak, sen terbiyesizlik edip benim haklı olduğumu bildiğin halde üste çıkmak için türlü laf ebeliği yaparsın da ben diyeceğimi diyemem. Sonra eve giderim, uyumadan önce ya da sabah kalkınca kafamın içinde seni öyle bir alt ederim seninle öyle bir tartışırım ki, görsen bilsen oturup ağlarsın haline. Yok, ağlamazsın da vay dersin. Ama işte seninle tartışırken öyle olmuyor. Diyorum ki şimdi ne desem bir çözüme ulaşmayacak bu konu, en iyisi şuna kazandığını hissettireyim düşsün yakamdan. Ya da konuyu çocukça bulurum ama senin bunu ne kadar ciddiye alıp kendini kanıtlama çabası içine girdiğini farkedemem. Ne kadar da içi geçmiş, pörsümüş meme kıvamında bir yaklaşım bu değil mi? Halbuki 26 yaşındayım. Merhaba. Ama sen de ne biçim insansın? Birbirimizi ikna etmek yerine düşüncelerimizi paylaşsak daha çok şey üretmez miyiz? Ya yürü!
Öte yandan hayat çok zor sevgili okuyan. Bakma sana atar yaptığıma, biliyorum ki sen de bir olguya tutunup yükselmek adına etrafındakilerin sırtına basıyorsun. Yanın yören eksiğini yakalayıp seni aşağılamak için sıraya girmiş insanlarla dolu. En ufak bir hatanda gözden düşüp üzerine bastığın insanların ayakları altında eziliyorsun. Hayat hakikaten zor. Ben de uyum sağlamaya çalışmıyor değilim. Ensesine vur ekmeğini al türünden bir insan olmamak için arada diş ve tırnaklarımı göstererekten şirretliğe varan girişimlerim oluyor. Yine de umduğum kadar yırtıcı olamıyorum. Çünkü insanlara yazık sevgili okuyan. Kalp çok çabuk kırılabilir. Şimdi burada efendim ben ne kadar da iyi bir insanım demeye çalışmıyorum. Yanlış anlama hemen len. Tabi ki bezdirdiğim kendimden gıcık kaptırdığım, nefret ettirdiğim, uyuz ettiğim insanlar var. Burada kimseyi teşhir edip rencide etmek istemiyorum. Ya da istiyorum. Mesela geçen gün apartmanının önüne park ettik diye bize helehele yapan adam, iyi ki sana yaabigitvari konuştum, ama bana kıl olduğunu biliyorum. Ve kpss kaydımı yaptırmak için onca yağmurda kalıp lisene girince beni geri çeviren 3tensonragelci müdür, sana kendini azıcık kötü hissettirebildiysem ne mutlu bana. Son olarak lisede, sen beni sevmiyorsun demi diyen bencil arkadaş, sana evet dediğim için hiç üzülmedim. Bak ne biçim de gangster ruhluyum aslında. İyi günler.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder