Çok zor oluyor.
Her şey çok anlamsız geliyor.
Çok 'çok' diyorum ama elimde avucumda olanlara bakınca hiçbir şey olmadığını... Cümleyi bitirmek biraz cesaret işi sanırım.
Her eşya fazla geliyor. Bütün hepsini satmak istiyorum. Hiçbir şey yapmamak. Öylece oturmak. Çünkü yapmak istediğim şey, sırf ben istedim diye olamayacak kadar imkansız. İmkansızın dereceleri var mı acaba? İmkan dahilinde olmamanın nasıl derecesi olur ki? Kayıp giden zaman. Nefessiz kalmak. Sürekli baş ağrısı. Eskiden gülümsemek yormazdı, şimdi içten gelen bir gülümseme olmadığı için mi? "Beni de al..." demek istiyorum ama olmuyor. Olmuyor işte.