Hey şey iki taş arasında başladı, su akmaya başladı ve düş geldi.
düş öyle yaşıyordu ki, adına hayat dediler. yaşıyorken kayboluyordu bilemediler.
öyle yaşadı ki düş, yaşamaktan ağzı burnu kabuk bağladı, anlatacak bir şey kalmadı.
halbuki ne gökler ne çimenler vardı yıkanacak.
ne yollar vardı gidilecek, ne denizler yüzülecek ve ne adamlar düzülecek...
ve yakın temaslar kaçınılacak, içilecek zehirler, yakılacak resimler ve kaçırılacak kuşlar inlerken,
derinden inlemeler acıdan zevkten, susulacak anlar, kinler kusulacak,
kabuklanmasın diye soyulacak yaralar, terkedilecek yalanlar, görmezden gelinecek aşklar
ve örtülecek üstler ve unutulacak yüzler vardı..
geriye yalnızca gülmeye çalışırken dudakları kanayan düş kaldı.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder