Melankola Gazlı Bir Içecektir

Çünkü... Bu kelimeyle başlayacak olan cümlenin dünyadaki tüm soruları yanıtlamasını isterdim. Olmaz ki. İnsan, mutsuzluğu hep yakalıyor bir yerlerden. Kendi imkansızlığımı kendim yaratıyorum her gün. Beni benim kadar kimse yoramaz. Sen de yoramazsın sevgili okuyan. En fazla, kötü bir laf edersin üzersin. Ama ben neden öyle dedin diye düşünmekten, kendi kendimi senin beni yıprattığından daha çok hırpalarım. Kendini nimetten sayma sevgili okuyan. Şimdi git uyu biraz dinlen. Yarın yeni yalnız çünkülerin olacak.. İyi geceler.

Cheers Darlin'

Hey şey iki taş arasında başladı, su akmaya başladı ve düş geldi.
düş öyle yaşıyordu ki, adına hayat dediler. yaşıyorken kayboluyordu bilemediler.
öyle yaşadı ki düş, yaşamaktan ağzı burnu kabuk bağladı, anlatacak bir şey kalmadı.

halbuki ne gökler ne çimenler vardı yıkanacak.
ne yollar vardı gidilecek, ne denizler yüzülecek ve ne adamlar düzülecek...

ve yakın temaslar kaçınılacak, içilecek zehirler, yakılacak resimler ve kaçırılacak kuşlar inlerken,
derinden inlemeler acıdan zevkten, susulacak anlar, kinler kusulacak,

kabuklanmasın diye soyulacak yaralar, terkedilecek yalanlar, görmezden gelinecek aşklar
ve örtülecek üstler ve unutulacak yüzler vardı..

geriye yalnızca gülmeye çalışırken dudakları kanayan düş kaldı.