Basliksiz yazilar dizisi

Bitmesini istemediğin kabuslar oluyor... Uyanmak istemiyorsun. Kabus da olsa, olsun. Gerçeklerden iyidir diyorsun. Kızın ağzından çıkacak en önemli cümlede uyanıyorsun. Gözlerini sımsıkı kapatıyorsun, girmesin güneş ışığı. Bitmesi lazım. Bitir cümleni! Bitir! Hikaye orada kopuyor. Kopmasın! Devam etmeli. Yaşayabildiğim tek an bu! Kabus da olsa, bu! Ayağının yere bastığı dünyada o kadar uzaksın ki bu kabusa... Bitmesin. Lütfen!

Yarım Agız

Öngörü, altıncı his... ne derseniz deyin bunların ne kendisinden ne türevlerinden hiç hoşlanmıyorum arkadaş ! Ne zaman bu geceki gibi hissetsem bir haller olur, birşeyler açık verir, olmayacak kapılardan içeri girer. Hele ki beklemek varsa ... Daha uzun yazabilirim ama şikayet etmekle ömür geçmez, şikayetler bitmez. 

Bir nefeslik "oh " ...

SOLE

Bir şarkı sizi bir anda dünyadan alıp nerelere götürebilir ? Herşeyin en harika olduğu diyara, en derin anılar denizine, kötü günlere, iyi sabahlara... Ertesi güne dair ne bulmak istersen yörende, aslında şarkı onu bulup koyuyor önüne işte. Kapkara sulara atlamak gibi; düşün ki aslında kara değil sadece gece, düşün ki ışıksız, ıssız.   Alacağın havaya dair umudun ne kadarsa şarkı da o kadar, bir nefes, bir nefis.

Alacak verecek işleri bunlar... hesabını tutamayacağın işler.